Terug thuis

Deze ochtend zijn we veilig en wel geland op Zaventem, na een reis van 24 uur. Vertrokken in KTM en geland in Delhi, waar we 10 uur moesten wachetn op onze aansluitingsvlucht naar Zaventem. Wat ons opviel waren de zeer strenge veiligheidsmaatregelen op de luchthaven van KTM en Delhi. De bagage wordt op diverse plaatsen opnieuw gescand en u als persoon wordt op diverse plaatsen afgetast en de documenten gecontroleerd. De veiligheidsmaatregelen zijn er nog erger dan vluchten naar oa USA.

Gisterenochtend zijn we nog snel naar de lijkverbranding geweest in Pashupati aan de oevers van de Bagmatirivier. Aan zo een lijkverbranding gaat een ganse seremonie vooraf. Meer details willen we jullie besparen, maar het komt barbaars over.

Eind goed al goed. Voor de liefhebbers willen we al aankondigen dat op een avond in januari of februari 2010, onze foto's met uitleg zullen voorgesteld worden. Juiste datum en plaats wordt nog medegedeeld.

Tot dan?

luierikkendag

We wilden vandaag het koninklijk paleis van Ktm gaan bezoeken, maar op dinsdag en woensdag blijkt het gesloten te zijn voor het publiek. De koning verblijft er ondertussen niet meer, want die is een klein jaar geleden afgezet door de uitslag van de laatste verkiezingen. Waar hij verblijft is niet zeker. Sommigen zeggen ergens op een streng bewaakt buitenverblijf in de bergen, anderen zeggen dan weer dat hij in het buitenland zit. Enfin, ons niet gelaten, we hebben dan maar het blokje rondgewandeld. Wat opvalt is dat de straat rondom het paleis vrij proper oogt en hoe verder we ervan weggaan hoe meer de vuiligheid weer opvalt in het straatbeeld.
Jos is deze namiddag nog effe gaan wandelen in een richting die we nog niet verkend hadden. Hij kwam daar over een brug van een riviertje en het lag daar ook weer vol en vol vuilnis, hij kon er zelfs de ratten zien tussenlopen, brrrr.
Vanavond is het onze laatste avond in Ktm, we gaan ergens ons afscheidsfeest vieren buiten de stad en dit op vraag van Mingma van Green Lotus Trekking. Onze koffers zijn bijna terug gepakt voor de terugvlucht van morgen.
Het schone liedje is dus bijna uit en vanaf donderdag zitten we weer met onze beide voeten in de realiteit, gedaan met niksdoen en misschien weer mijmerend en dromend van een volgend projekt, who knows.

sundarial

Vandaag maandag zijn we met een taxi richting SUNDARIAL gereden. Er ligt daar een nationaal park, waar o.a. ook de trekking van de Langtang eindigd voor diegenen die heel de toer ervan doen. We wandelden er midden tussen de rijstvelden en kleine dorpjes. Wat steeds opviel was de altijd aanwezige vuilnis langs de paden. Die Nepalezen zullen het zeker nooit leren om hun afval in een vuilnisbak te kieperen. Het zou al direkt een heel andere aanblik geven moest het wat properder zijn langs de weg. Op dat vlak hebben ze nog bergen werk te verzetten.
Gisteren zondag was een dag van niks doen, wat gelezen en rondgelummeld in de Thamelwijk waar ontelbare bazaars zijn waar ze vanalles en nog wat verkopen.
Morgen onze laatste dag in Ktm, maar we weten nog niet wat we gaan uitvreten, we zien dat vanavond nog wel.

Zoo

Vandaag de zoo van Ktm gaan bezoeken. We hadden afgesproken met onze taxi, om ons om 10 uur te komen oppikken aan het hotel, maar om 8 uur stond hij er al. Hij is blijven wachten tot 9.30 uur en zijn we vertrokken naar de zoo. Deze ochtend bij het ontbijt eerst nog afscheid genomen van Pierre. Die vertrok vandaag terug naar Belgie. Iedereen van de groep, behalve Marc en ik, zijn over de pas geraakt, maar niet zonder kleerscheuren. Blijkbaar moet iedereen last gehad hebben van de hoogte. Pierre had normaal een vlucht vanuit Jomosom naar Pokhara, maar die werd afgelast door te mistig in Pokhara. Hij heeft dan de weg afgelegd met een bus...........

De zoo van KTM is vergelijkbaar met Plankendaal. Verzorgd, de dieren hebben voldoende ruimte enz.

Deze namiddag hebben we de weg terug naar het hotel, al wandelend afgelegd. We waren beide blij dat we het hotel gehaald hebben zonder ongevallen. Een trekking in de bergen is makkelijker dan een wandeling door KTM. We zijn de Bagmatirivier overgestoken en wat we daar gezien hebben tart alle verbeelding. Het is een open riool. Alle vuilnis wordt er gewoon ingekapt. Een aards paradijs voor ratten en ander ongedierte. Onderweg zijn we nog diverse tempels tegengekomen, evenals een shoppingcenter.

Groetjes

Verkeersinfarct

Verkeersinfarct: een zacht uitdedrukt woord voor wat we vandaag meegemaakt hebben. Deze ochtend, na het weerzien van Pierre, die wel de pas over gestoken en in Jomson het vliegtuig genomen had, richting Pokara en Ktm, hebben we een taxi (of wat daarvoor moet doorgaan) gehuurd voor de ganse dag. We reden naar Bhaktapur. Het was een ongelofelijke rit. De afstad van 20 km werd op 1 uur afgelegd. De weg is in zeer slechte staat en op een 2 baansrijbaan durft men met 4 of meer naast elkaar rijden. Er geldt de wet van de sterkte en van wie het meeste durft. Stof en smog waren de vaste partners tijdens de rit. Tashi vertelde ons gisteren dat er jaarlijks 200.000 inwoners bijkomen in KTM. Als daarvan 10% een wagen koopt, komen er 20000 wagens per jaar bij-------> over 5 jaar staat men gewoon stil en over 10 jaar is KTM dood door de uitlaatgassen, smog en stof. Over KTM ziet men altijd een smog hangen......

Bhaktapur is vergelijkbaar met Patan. Er zijn diverse oude tempels te bewonderen, maar is minder druk bezocht dan Patan. Vandaar zijn we met onze taxi verder gereden naar CHANGO NARAYAN waar we een Vishna tempel bezoct hebben. De tempel ligt op een heuvel, vanwaar men ook een zicht zou moeten hebben op de diverse Himalayabergen, maar dat is buiten de smog gerekend............ Een schemering is er van te zien......

Dan terug met de taxi naar ons hotel in KTM. Opnieuw hetzelfde liedje: Stof en smog en een helse rit. Maar we hebben het overleefd....
Morgen om 10 uur hebben we al een nieuwe afspraak met onze taxi. Er stat een uitstapje naar de zoo op de agenda.
Straks nog wat bijpraten met Pierre over zijn ervaringen.

Tot morgen

de school van jokay

Vandaag de Alpine Valley School gaan bezoeken http://avschool.net/ Het was inderdaad een onvergetelijke ervaring !!! We werden er ontvangen als vip's. Het was net middaguur en dus etens- en speeltijd. We zochten Jokay Sherpa op de speelplaats maar hij zat in zijn klas te schaken met een klasgenootje. Hij herkende Marc wel, maar zijn schaakspelletje was belangrijker. Tashi heeft ons rondgeleid door de volledige school, alle klaslokalen, de computerklas, het kunstlokaal en de bibliotheek. Ondertussen waren de lessen al herbegonnen en konden we via onze goede relatie Tashi toch de klas binnen van Jokay. Als presentje hadden we voor elk klasgenootje van Jokay een appel en 2 mandarijntjes mee en blij dat die kinderen waren met dat onverwachte geschenkje. Voor de klasbibliotheek hadden we nog 5 interessante boeken mee over vanalles en nog wat. Toen we wilden vertrekken werden we aangesproken door de schooldirektrice die ons op haar bureau uitnodigde bij een thee voor een gezellige babbel van een dik uur. We vonden dit echt super. Jos heeft daar zeker 50 foto's gemaakt. Zelfs een kleuterklasje heeft voor ons een kort liedje gezongen. Aangrijpend, vertederend en onvergetelijk. De school is een goed georganiseerd geheel, de leerlingen krijgen er les van een goed niveau, de infrastructuur oogt wat ouderwets maar heeft alles wat het moet hebben. We hebben de directrice en Tashi zeer zeer hartelijk bedankt om de school en Jokay Sherpa te kunnen bezoeken. Marc vond het wel spijtig waarom Cunina afwijzend had gereageerd op zijn vraag of het mogelijk was de school en Jokay Sherpa te bezoeken tijdens hun verblijf in Ktm. Cunina is de organisatie waarlangs Marielle en Marc elke maand een donatie van 30 euro geven om een Nepalees kind de mogelijkheid te geven om een degelijke schoolse opleiding te volgen. Wij dachten eerst dat Cunina wat te verbergen had of zo, maar Jos en Marc kunnen met de hand op het hart bevestigen en erkennen dat het schooltje daar goed gerund wordt en dat er niets te verbergen valt. Al bij al is dit een moment geweest dat we zeer waarschijnlijk nog dikwijls gaan ophalen en dat we nooit zullen vergeten. Ook voor die kinderen zal het bezoek van die 2 rare snuiters een welgekomen gespreksonderwerp geweest zijn want dat hebben we wel kunnen merken. Diegenen die kunnen komen zien naar de presentatie avond van de foto's zullen nu al benieuwd zijn naar de foto's.
Morgen gaan we Bhaktapur bezoeken, de koningsstad van de Kathmandu Valley, daarover morgen meer.

Helse busrit

Vanmorgen rond 8u30 vertrokken in Besisahar met hetgeen ze noemen een "local bus". We vertrokken aan het "hotel" en we zaten er alleen in en wij dachten "wat een luxe". We waren het stadje nog niet uit en het busje zat prop maar dan ook propvol. In zoiets mogen in Belgie max 9 personen in plaats nemen, hier zaten er 15 !!! en nog ene die vanachter zich vasthield aan de ladder. Zo een 40 km tot in Dumre en daar dachten we te kunnen overstappen op een "tourist bus", maar dat was ook niet waar, het bleef hetzelfde busje, maar omdat we reklameerden konden we vooraan wat ruimer zitten. Was me dat een helse rit, jongens, we staan er echt niet stom van dat er in Nepal regelmatig van die erge ongevallen gebeuren. We hebben op het traject van 160 km van Dumre naa Ktm een stuk of 3 aanrijdingen gezien. Onze chauffeur was dan nog vrij voorzichtig maar dat inhalen op korte stukken of net voor bochten was toch wel wat gedurfd. Enfin, we hebben de helse rit zonder kleerscheuren overleefd en we waren rond14u30 terug in het Marsyangdi hotel in de Thamel wijk. We verblijven er op het 5de verdiep met dakterras met vandaar een panoramisch zicht op de stad. We zijn daarnet wat gaan kuieren in de Thamel wijk. Morgen om 12 u zijn we uitgenodigd om een bezoekje te brengen aan de Alpine Valley School waar Sokay naar school gaat. We hebben daarstraks voor de kinderen van de klas, 27 zouden het er moeten zijn, elk een appel en twee mandarinnekes gekocht en in de gekende Pilgrims boekhandel wat boeken voor de klasbibliotheek. We zijn benieuwd hoe we zullen ontvangen worden op de school. Tot de volgende !